نکات تربیت کودکان
تربیت بچه ها یکی از سخت ترین و رضایت بخش ترین مشاغل در جهان است - و ممکن است احساس کمترین آمادگی را برای آن داشته باشید.
در اینجا 9 نکته در مورد تربیت کودک آورده شده است که می تواند به شما کمک کند به عنوان والدین احساس رضایت بیشتری داشته باشید.
1. عزت نفس کودک خود را تقویت کنید
بچه ها وقتی خود را از طریق چشم والدین می بینند ، از همان دوران نوزادی احساس خود را در خود پرورش می دهند. لحن صدای شما ، زبان بدن شما و هر عبارتی جذب بچه هایتان می شود. گفتار و کردار شما به عنوان والدین آنها تأثیر می گذارد عزت نفس بیش از هر چیز بر .
ستایش از موفقیت ها ، هرچند اندک ، باعث احساس غرور در آنها خواهد شد. اجازه دادن به بچه ها به طور مستقل کارها را انجام می دهند ، آنها را احساس توانایی و قدرت می کنند. در مقابل ، کوچک شمردن نظرات یا مقایسه نامطلوب کودک با کودک دیگر باعث می شود بچه ها بی ارزشی کنند.
از اظهارات بارگیری شده یا استفاده از کلمات به عنوان سلاح خودداری کنید. نظراتی مانند "چه کار احمقانه ای باید انجام شود!" یا "شما بیشتر مثل یک بچه رفتار می کنید تا برادر کوچک خود!" درست مثل ضربات فیزیکی باعث آسیب می شود.
کلمات خود را با دقت انتخاب کنید و دلسوز باشید. به بچه های خود بگویید که همه اشتباه می کنند و شما هنوز هم آنها را دوست دارید ، حتی اگر رفتار آنها را دوست ندارید.
آیا تا به حال فکر نکرده اید که در طول یک روز چند بار به بچه های خود واکنش منفی نشان می دهید؟ ممکن است بیشتر از تعارف ، انتقاد کنید. چه احساسی در مورد رئیسی دارید که با آن همه راهنمایی منفی با شما رفتار می کند ، حتی اگر حسن نیت داشته باشد؟
روش موثرتر این است که بچه ها کاری را درست انجام دهند: "شما تخت خود را بدون اینکه از شما سال شود ، مرتب کردید - این بسیار عالی است!" یا "من داشتم تو را با خواهرت تماشا می کردم و تو بسیار صبور بودی." این گفته ها بیشتر از سرزنشهای مکرر برای تشویق رفتار خوب در طولانی مدت بیشتر خواهد بود.
نکته ای پیدا کنید که هر روز چیزی برای ستایش پیدا کنید. با پاداش سخاوتمند باشید - عشق ، آغوش و تعارف شما می تواند معجزه کند و اغلب به اندازه کافی پاداش دارد. به زودی متوجه خواهید شد که بیشتر در حال رفتاری هستید که دوست دارید مشاهده کنید.
3. محدودیت ها را تنظیم کنید و با نظم و انضباط خود سازگار باشید
نظم و انضباط در هر خانوار لازم است. هدف از نظم و ترتیب این است که به کودکان در انتخاب رفتارهای قابل قبول و یادگیری کنترل خود کمک کند. آنها ممکن است محدودیت هایی را که شما برای آنها تعیین کرده اید آزمایش کنند ، اما برای تبدیل شدن به افراد بزرگسال مسئولیت پذیر به این محدودیت ها نیاز دارند.
وضع قوانین خانه به بچه ها کمک می کند انتظارات شما را درک کرده و خودکنترلی پیدا کنند. برخی از قوانین ممکن است شامل موارد زیر باشد: نداشته باشید تلویزیون تا زمان انجام تکالیف منزل ، و مجاز به زدن ، صدا زدن یا اذیت کردن نباشد.
ممکن است بخواهید سیستمی در کار داشته باشید: یک اخطار ، به دنبال عواقبی مانند "اتمام وقت" یا از دست دادن امتیازات. یک اشتباه رایج والدین ، پیگیری نکردن عواقب آن است. نمی توانید بچه ها را به خاطر گفتگوی یک روز نظم دهید و روز دیگر آن را نادیده بگیرید. ثابت قدم بودن به شما می آموزد آنچه را انتظار دارید.
4. برای فرزندان خود وقت بگذارید
اغلب برای والدین و بچه ها دور هم جمع شدن برای یک وعده خانوادگی دشوار است ، چه رسد به اینکه اوقات با کیفیت را در کنار هم بگذرانند. اما احتمالاً هیچ چیز مورد علاقه بچه ها نیست. صبح 10 دقیقه زودتر از خواب بیدار شوید تا بتوانید با کودک خود صبحانه بخورید یا ظرف ها را در ظرفشویی بگذارید و بعد از شام پیاده روی کنید. کودکانی که توجه والدین خود را به خود جلب نمی کنند ، غالباً رفتار می کنند یا بد رفتاری می کنند زیرا مطمئناً از این طریق مورد توجه قرار می گیرند.
بسیاری از والدین وقت گذرانی در کنار هم با بچه هایشان را پاداش می دانند. هر هفته یک "شب خاص" ایجاد کنید تا در کنار هم باشید و به فرزندان خود اجازه دهید تا تصمیم بگیرند که چگونه وقت خود را بگذرانند. به دنبال راه های دیگر اتصال باشید - یادداشت یا چیز خاصی را در جعبه ناهار کودک خود قرار دهید.
به نظر می رسد نوجوانان نسبت به بچه های کوچکتر به توجه کمتری از طرف والدین خود نیاز دارند. از آنجا که فرصت های کمتری برای گردهم آمدن والدین و نوجوانان وجود دارد ، والدین باید تمام تلاش خود را بکنند تا وقتی نوجوان خود تمایل به گفتگو یا مشارکت در فعالیت های خانوادگی را دارد ، در دسترس باشد. حضور در کنسرت ها ، بازی ها و سایر رویدادها با نوجوان شما ارتباط محبت آمیزی را ایجاد می کند و به شما امکان می دهد از راه های مهم درباره کودک و دوستانش بیشتر بدانید.
اگر والدینی هستید که کار می کنید احساس گناه نکنید. بچه ها بسیاری از کارهای کوچک شما را انجام می دهند - ساختن ذرت بو داده ، کارت بازی ، خرید از پنجره - و آنها را به خاطر می آورند.
5. یک مدل نقش خوب باشید
بچه های جوان با مشاهده والدین خود چیزهای زیادی در مورد نحوه رفتار یاد می گیرند. هرچه سن آنها کمتر باشد نشانه های بیشتری از شما می گیرند. قبل از این که جلوی کودک خود را بکوبید یا بالا بیاورید ، به این فکر کنید: آیا می خواهید فرزندتان هنگام عصبانیت رفتار کند؟ حواستان باشد که بچه هایتان دائماً شما را زیر نظر می گیرند. مطالعات نشان داده است که کودکانی که ضربه می زنند معمولاً الگویی برای پرخاشگری در خانه دارند.
ویژگی هایی را که می خواهید در فرزندان خود مشاهده کنید الگو قرار دهید: احترام ، دوستی ، صداقت ، مهربانی ، تحمل. رفتاری غیرخودخواهانه از خود نشان دهید. بدون انتظار پاداش کارهایی را برای افراد دیگر انجام دهید. تشکر می کنم و تعارف می کنم. مهمتر از همه ، با فرزندان خود همان گونه رفتار کنید که انتظار دارید دیگران با شما رفتار کنند.
6. ارتباطات را در اولویت قرار دهید
نمی توانید از بچه ها انتظار داشته باشید که همه کارها را انجام دهند ، فقط به این دلیل که شما به عنوان والدین "چنین می گویید". آنها همانطور که بزرگسالان می خواهند توضیحاتی را می خواهند و سزاوار آن هستند. اگر برای توضیح دادن وقت نگذاریم ، بچه ها در مورد ارزشها و انگیزه های ما و اینکه آیا هیچ مبنایی ندارند ، تعجب می کنند. والدینی که با فرزندانشان تعقل می کنند به آنها این امکان را می دهد که به روشی غیرقانونی درک و یاد بگیرند.
انتظارات خود را روشن کنید. اگر مشکلی وجود دارد ، آن را توصیف کنید ، احساسات خود را بیان کنید و از کودک خود دعوت کنید تا در مورد راه حل با شما کار کند. حتماً عواقب آن را بگنجانید. پیشنهاد دهید و انتخاب کنید. به پیشنهادات فرزند خود نیز باز باشید. مذاکره کنید کودکانی که در تصمیم گیری ها شرکت می کنند انگیزه بیشتری برای اجرای آنها دارند.
7. انعطاف پذیر باشید و مایل باشید سبک والدین خود را تنظیم کنید
اگر غالباً با رفتار کودک خود احساس "فروپاشی" می کنید ، شاید انتظارات غیرواقعی دارید. والدینی که به "باید" فکر می کنند (به عنوان مثال ، " من باید فرزند از این پس آموزش ببیند") خواندن موضوع یا صحبت با سایر والدین یا متخصصان رشد کودک برایشان مفید است.
محیط بچه ها بر رفتار آنها تأثیر دارد ، بنابراین شما ممکن است با تغییر دادن محیط بتوانید آن رفتار را تغییر دهید. اگر متوجه شدید که دائماً به کودک 2 ساله خود "نه" می گویید ، به دنبال راه هایی برای تغییر محیط اطراف خود باشید تا موارد کمتری از این امر خارج شود. این امر باعث ناامیدی کمتر هردوی شما خواهد شد.
با تغییر فرزندتان ، به تدریج باید سبک فرزندپروری خود را تغییر دهید. به احتمال زیاد ، آنچه در حال حاضر با کودک شما کار می کند ، طی یک یا دو سال به همان خوبی کار نمی کند.
نوجوانان تمایل دارند کمتر به والدین و بیشتر به نظر همسالان خود به عنوان الگو نگاه کنند. اما در حالی که به نوجوان خود اجازه می دهید استقلال بیشتری کسب کنید ، همچنان راهنمایی ، تشویق و نظم مناسب را ارائه دهید. و هر لحظه موجود را برای برقراری ارتباط استفاده کنید!
8. نشان دهید که عشق شما بدون قید و شرط است
به عنوان یک والدین ، شما وظیفه اصلاح و راهنمایی فرزندان خود را دارید. اما نحوه بیان راهنمای اصلاحی شما تفاوت در نحوه دریافت کودک را ایجاد می کند.
هنگامی که مجبورید با فرزند خود مقابله کنید ، از سرزنش ، انتقاد یا عیب جویی ، که عزت نفس را تضعیف می کند و منجر به کینه می شود ، خودداری کنید. درعوض ، در پرورش و تشویق حتی در هنگام تربیت فرزندان خود تلاش کنید. اطمینان حاصل کنید که آنها می دانند اگرچه شما دفعه بعد بهتر می خواهید و انتظار دارید ، اما عشق شما مهم نیست.
9. نیازها و محدودیت های خود را به عنوان والدین بدانید
با آن روبرو شوید - شما یک پدر و مادر ناقص هستید. شما به عنوان رهبر خانواده نقاط قوت و ضعف دارید. توانایی های خود را بشناسید - "من عاشق و فداکار هستم". نذر کنید که روی نقاط ضعف خود کار کنید - "من باید بیشتر با نظم و انضباط سازگار باشم." سعی کنید انتظارات واقع بینانه ای از خود ، همسرتان و فرزندانتان داشته باشید. نیازی نیست که همه پاسخ ها را داشته باشید - از خود گذشت کنید.
و سعی کنید والدین بودن را یک شغل قابل کنترل کنید. به جای تلاش برای پرداختن به یکباره همه موارد ، روی مناطقی تمرکز کنید که به بیشترین توجه نیاز دارند. وقتی سوخته اید آن را بپذیرید. برای انجام کارهایی که باعث خوشحالی شما به عنوان یک فرد (یا به عنوان یک زن و شوهر) می شود ، از والدین وقت بگذارید.
تمرکز بر روی نیازهای شما باعث خودخواهی شما نمی شود. این به معنای ساده این است که شما به فکر رفاه خود هستید ، که ارزش مهم دیگری است که برای فرزندان شما الگوبرداری می شود.